bg.bg

It has been reported that the day one of general strike crippled life. No vehicle movement. The photo here has been taken early in the morning at Kumaripati.

यो बर्ष मंसिरमा धेरै बिहे भए । केही आफ्नै नातागोताभित्र भए, केही साथीभाईका । आज मंसिर २७ गते यो महिनाको अन्तिम बिहेको लगन । बाटोभरी बिहेमात्र देख्न पाइन्थ्यो । यसपछि यो साल माघमा एकदिनमात्र बिहेको लगन छ रे । त्यसैले पनि होला, आजको व्यस्तता । जे होस् बिहे गरेर जिन्दगी भरी पछुताउनेहरुको जमात यो समाजमा बढ्दैछ ।

I am not able to write article on this topic. Just thought I should but not able....

Strike(Nepal Banda) called by UCPN Maoist on Sunday (6th December) crippled life all over Nepal. UCPN-M has announced number of protest programs effective from November 22 Sunday strike was not listed on their schedule. Party has decided to call this as soon as dispute between internal refugees and police in Kailali, far-west district left four people dead including one police personnel on Friday. In order to make Banda successful Maoist cadres vandalized number of vehicles in Kathmandu and other part of the country.

Upcoming protest program.


(3) 08 Dec 09- Youth and Sportsman group;

(4) 09 Dec 09- Peasants, landless peoples, Free Kamaiya and Haliya group;

(5) 10 Dec 09- Workers group (Maoist affiliated trade unions);

(6) 11-19 Dec- Protests by the regional/ethnic fronts;

(7) 11 Dec 09- Limbuwan and Kochila State;

(8) 13 Dec 09- Seti-Mahakali and Tharuwan State;

(9) 14 Dec 09- Kirant and Sherpa State;

(10) 15 Dec 09- Bheri -Karnali and Bhote Lama State;

(11) 16 Dec 09- Newa, Tamangsaling (Chepang, Majhi, Rai-Danuwar, Thami, Helmo, Pahari etc) state;

(12) 17 Dec 09- Magarat and Tamuwan (Kumal, Thakali) state;

(13) 18 Dec 09- Madesh (Abadh, Bhojpura, Mithila);

(14) 20, 21& 22 Dec- Nationwide General Strike;

(15) 23 Dec Onwards- Indefinite General Strike if their demands were not addressed.

(During the III phase protest program, they will continue the protest and show black flags on President, Prime Minister and Ministers' visit and programs.)

'Tarai Mukti Morcha' (TMM) has announced series of protest programs to mark their third anniversary as follows:
(1) 03 to 14 Dec09- Mass mobilization;

(2) 15 to 22 Dec09- National Flag Burning;

(3) 23 to 28 Dec 09- Removal of Nepal Sambat Era;

(4) 29 Dec 09 to 07 Jan10- Campaigning in Terai;

(5) 08 Jan10- Torch Rally;

(6) 09 Jan 10- Terai Bandh and protest.

'The Koshi Flood Victims' who were displaced from three VDCs of Sunsari district in B.S. 2022 (1965 AD) made public their protest programs putting forward 04-point demands. Their protests include:
(1) 06 -08 Dec- Shut down Chatara Main Canal;

(2) 18 Dec- Halt traffic movement at Jhumka for 03 Hrs;

(3) 02 Jan- Chakka Jam at Jumka;

(4) 08 Jan Onwards- Indefinite Chakka Jam along East-West highway.

d. 'All Nepal Trade Union Federation, Kochila State Committee' has announced additional protest programs to further intensify the protest of UCPN-Maoists, demanding 'Civilian Supremacy', establishment of join national government and workers' friendly constitution among others. Their protest includes:

(1) 04 - 07 Dec- Corner meet and assemblies;

(2) 08 Dec- Nationwide torch rallies;

(3) 09 Dec- Nationwide transportation and industries strike.

e. 'Madhesi Janadhikar Forum (Yadav) has announced 'Mass Gathering' programme to inform Madhesi people on current fragile political situation, present government's failure to address Madhesi causes, and other political parties view towards Madhesi cause. The schedule of Mass Gathering is as follows:

(1) 05 Dec- Biratnagar (Districts: Jhapa, Morang, Sunsari and Saptari);

(2) 10 Dec- Birgunj (Districts: Bara, Parsa , Rautahat ,Chitwan, Makawanpur);

(3) 11 Dec- Janakpur (Districts :Siraha, Udayapur, Dhanusha, Mahottari, Sarlahi and Sindhuli);

(4) 13 Dec- Kapilvastu (Districts : Nawalparasi ,Rupandehi,Kapilvastu);

(5) 17 Dec- Nepalgunj ( Districts : Banke, Bardiya, Dang ,Kailali , Kanchanpur and Surkhet).

f. 'National People's Front- Nepal' protest program against the Federalism:

(1) 18 Dec 09- General Strike in Gandaki and Dhaulagiri Zone;

(2) 20 Dec 09- General Strike in Rapti and Lumbini Zone;

(3) 22 Dec 09- General Strike in Narayani Zone;

(4) 24 Dec 09- General Strike in Eastern Region;

(5) 27 Dec 09- General Strike in Seti and Mahakali Zone;

(6) 29 Dec 09- General Strike in Bheri and Karnali Zone;

(7) 31 Dec 09- General Strike in Valley.

One and only comedy FM radio –Radio Audio—in Kathmandu celebrates its 3rd anniversary on 5th December. To celebrate Radio Audio's birth day number of comedians were gathered at the premises of Radio Audio in Banseswor. Versatile comedian Hari Bansa Acharya told in function that Radio Audio is doing its best giving comedian forum to express their talents. This is one and only radio station in Nepal takes comedy in most priority to let people live their life tension free and make them happy even despite number of challenges and frustrations are being experienced, he told. During the function other popular comedians Dipak Raj Giri, Dipashree Niroula, Jitu Nepal, Kunjana Ghimire and Sitaram Kattel thanked Radio Audio for providing comedians opportunity to talk to people directly via radio. Deependra Khaniya, Managing Director of Radio Audio expressed his gratitude to all those comedian who consider Radio Audio their own FM radio. Deependra, young radio journalist had started Radio Audio's operation in Kathmandu three years ago.

काठमाण्डौ बाहिर जाँन झन्डै चारबर्ष हवाइजहाजमा मात्र भर परिएछ । सन् २००६ को डिसेम्बरपछि चितवन मात्र धेरै पटक पुगियो । पोखरा पनि त्यतिकै मात्रामा । तर मुग्लीन बिरानो भैसकेको रहेछ । यो साल नोभेम्बर महिनाको अन्तिमसाता गैडाकोट जाने साइत जुर्यो । युवा र सुरक्षाक्षेत्र सुधारको सवालमा गैडाकोटमा समुदायमा आधारित अनुसन्धानकर्ताहरुका लागि तालिम जुराएको थियो म कार्यरत संस्था इक्वल एक्सेस र अरु साझेदारहरु इन्टरनेशनल अलर्ट र युथ एक्सन नेपालले । आयोजक तीनसंस्थाका प्रतिनिधिहरुको लामै ताति भएपछि निर्णय भयो माइक्रोबसमा जाने । शनिवारको दिन केवलकार स्टेशन वरपरको सडक व्यस्त नहुने हो भने माइक्रोमा चितवन टाढा हैन, जहाँबाट १० मिनेटमा पुगिन्छ गैडाकोटको विजय विकास श्रोत केन्द्र । आवासिय तालिमका लागि साह्रै नै सजिलो ठाउँ छ । यसका अभियन्ताहरु साह्रै सहयोगी । घरायसी वातावरणमा खान बस्न पाइन्छ । तालिमका सहभागिहरु बरालिएलान् भनेर डराउनु पनि पर्दैन किनभने नजिकैको नारायणगढ पुग्नका लागि टेम्पो नै चढ्नुपर्छ त्यो पनि लामो पर्खाइपछि । उल्टो रातपरुन्जेल तालिम चलाएपनि हुने । साह्रै व्यवस्थित स्थान ।
शनिवारको दिन बुढो घरमा बसोस् र काम सघाओस भन्ने श्रीमतिको अब्यक्त चाहना र बाउसँग खेल्न मनपराउने तीनबर्ष पुग्नै आँटको छोरोको आशालाई तुषारापात गर्दै साढे १० बजे घरमा खाना खाँदा एकहप्ता अगाडिमात्र अमेरिकाबाट नेपाल आएकी स्वेत सुन्दरी एलिजावेथ नेपाली खानाको तारिफ गरिरहेकी थिई । मेरो कार्यालयमा इन्टर्नको रुपमा आएकी उ नेपालका राजनीतिबारे मेरी श्रीमतिलाई प्रश्नमाथि प्रश्न बर्साउथि । हास्यरसले भरिपुर्ण संवाद बोल्ने मित्र तुलसी नेपालले फोन गरेपछि हामी लाग्यो कलंकीतीर । जहाँ १२ बजे भेट्ने निधो भएको थियो तर सबै जुट्दा एकबज्यो । काठमाण्डौ खाल्डोमा कुजिएको महसुस त्यतिबेला भयो जतिबेला कलकीको फराकीलो सडक मेरा लागि अनौठो थियो । नो ट्राफिक जाम । पहिले यहाँ धेरै हुन्थ्यो अहिले हुदैन भनेर टुटेफुटेको अंग्रेजीमा एलिजाबेथलाई बताउँदै्र पर्खियौ बाँकी साथीहरुलाई ।
मलेखुको माछा खुवाई चित्त बुझ्दो भएन, चिया खाने त कुरै भएन । मुग्लिन पुग्दा साँझको पाँच बजेको थियो । मारवाडीबासामा चिया खानुको मजा बेग्लै । जनकपुरमा एकाबिहानै बसेर जेरी, पुरी, तरकारी र अन्तमा चिया खाएको यादले त्यहाँ पनि नमज्जाले सतायो । सुन्तलाको आशा धेरै थियो तर त्यत्ति धेरै देखिएन । बजार सुनसान । बाटो त ठिकै हो । तर धेरै पछि देखेको होला मुग्लिन बजार अनौठो लाग्यो । स्वेत सुन्दरीमित्रलाई नेपालको पाखा पखेराको बर्णन गर्दै चितवन पुर्याउने सपना पुरा भएन किनभने त्यहाँभन्दा अगाडिको बाटोमा अध्यारोले छ्याप्पै छोप्यो । मुग्लिन नारायणघाट खण्ड साह्रै नराम्ररी बिग्रीएछ । साह्रै लामो र पट्यारलाग्दो लाग्यो यसपाली । फेरी बेलाबेलामा स्टेरिङ छोडेर दुवै हातले पानीको बोतल समाउने गुरुजीको व्यवहारले सबभन्दा अगाडि बसेको मेरो होस हवास नै उडाउथ्यो । धन्न अरुले देखेनछन् । मैले पनि भनिन । तर उमेरले ४० नाघिसकेको गुरुजी संगीतको तालमा स्टेरिङ बजाईरहँदा रहेछन् । अनुभवी भएर पनि होलान् ।
पुर्वपश्चिम राजमार्गमा नारायणी किनारमा अवस्थित थुन्सेको पाते ढिडो खान मनपराउने थोरै कम होलान् । हाम्रो समूहका पनि केही थिए तर समुद्रपारीबाट आएकी स्वेतसुन्दरी मित्रले यस्तो मजाले खाइन् की सबैले उसको खुवाइको तारिफ गरिरहेका थिए । ७ जना दुःखले अट्ने भ्यानमा कोचिएर १० जना फर्किदा एकैछिन अगाडि खाएको ढिडो निस्केला झै भएको थियो, मलाईमात्र हैन अरुलाई पनि । पचाउनका लागि एकछिन नाँचगान त हुनै नै भयो । सुनसरी र कैलाली, कंचनपुरका बाढी पिडितलाई लक्षित गरि संचालित कृषि कार्यक्रममा अगुवाहरु पनि भेला भएका थिए गैडकोटमै । उनीहरुका अगाडि हाम्रो नाँचगान फिक्का । हामीले पनि हाप्ने निर्णय गरौ । दुवै समूहको एउटै हुदाँ भने मज्जा नै बेग्लै । एलिजावेथको नेपाली डान्स, हलभरी तालिको गडगडाहट ।
गैडाकोट पुगेपछि नजिकको हाइकका लागि मेरो परिचित र रुचाएको ठाउँ हो मौलाकालिका मन्दिर । नवलपरासी, चितवन र तनहुँ तीनै जिल्लाको मनोरम दृष्य अनि कालिगण्डकी र नारायणीको मिलन, लाग्नु लोभ लाग्छ त्यो हेर्नलाई । बिदेशी मित्रलाई पनि देखाउ न त नेपालको सुन्दरता । अघिल्लोदिन नारायणघाटमा भेटघाटको तास खाएर फर्किदा मैले खुव बर्णन गरे मौलाकालिकाको । उ पनि उत्साहित थिइ त्यहाँ पुग्न । भोलिपल्ट बिहानै हिड्ने योजना सफल हुदाँ झन्डै १० बजेको थियो । भित्रि मधेश भएकोले होला १० बजेसम्म बाक्लो हुस्सु । उकालो चढ्दा घाम चर्किन थालेका थिए । तुलसीजी र संजुजी आधिबाटोमा नै यात्रा हाप्ने बिचारमा थिए । तर म जसरी पनि पुग्नुपर्छ भन्ने अडानमा थिएँ र सायद एलिजावेथले पनि यो कुरा बुझेकी थिइ । त्यसैले यात्रा सफल भएरै छोड्यो । उकालो चढ्दा जतिसुकै थकाई लागेपनि मौलाकालिका थुम्कोमा पुगेपछि सबै थकाइ खलास हुन्छ र मन फुरुङ्ग । बिभिन्न व्यक्ति तथा संघसंस्थाहरुको सहयोगमा राम्रो बाटो बनेको छ । तर उकालो हिड्न डराउनेहरुका लागि त घाँडौ नै हुन्छ । यात्राका सौखिनहरु नारायणगढ वा गैडाकोट जाँदै हुनुहुन्छ मन्दिर पुग्दा दुइटा काम देवीको दर्शन र हाइकीङ्गको मजा दुवै लिन सकिन्छ । मलाइ आशा छ मेरो लागी तेश्रोपटक तर वहाँहरुका लागि पहिलोपटक पुग्ने बिदेशी मित्र एलिजावेथ र नेपाली सहकर्मीहरु तुलसी नेपाल र संजु जोशीले पनि यात्राको मजा लिनु भयो होला ।

Photos (see below) have been taken in front of Birendra Campus Chiton on the way to Bharatpur airport on Wednesday (25 Nov, 2009). As there are many organizations including Nepal Traffic police have been involved in awareness creation against such risky behavior in the travel it seems that passengers do not care about risk since their only priority seems to be in set destination at any cost.

What is being happened in Nepal? What are challenges? Who is key actor involved get Nepal unstable? These are key questions had made Nepali citizen think carefully about the future of Nepal. We don't know what are the reasons behind Maoist stir around as many people believe that this is not a good time to be divided since despite many challenges mission to draft new constitution by the mid of 2010 is key set target. So unified action is today's demand, but it seems our leaders have underestimated this genuine demand of public. We were very much hopeful when we were in the election booth casting our vote hoping bright future of not only for the nation but for our next generation. But today it comes to the end that we are almost hopeless, we are not able to see the bright future of nation. So sad and frustration.

Finally the 'TIKA' an auspicious event of Dashain has gone. As usual I received red 'Tika' from parents in Kathmandu together with my wife and 2 & half-year old son. This is the fourth thttp://www.blogger.com/img/blank.gifime I got tika in Kathmandu as our parents come here every year to celebrate dashain in Kathmandu. This is the first time after my wife give birth a baby boy we are going to Biratnagar to take tika from Kabita's parents. My little boy is also going with us.

This is again big socks for Maoist on 27 August 09. Nilambar Acharya won the post of chair of constitutional commitee whereas contestent from UCPN Maoist lost. Mr. Acharya has support of NC and CPN UML and he got 29 votes. After this development what strategy Maoist will take is today's big question.

Dear all,

I am sorry to say that my busy schedule has caused me less update of this site. I have been heard positive and inspiring news from you though. I will try my best to keep this site updating in near future. Thank you for your positive comments and feedback as usual.

Binaya

After being 28 days away from family n country I got return back to home. I had gone 2 USA as there I got opportunity to attend the summer peacebuilding program in Brattleboro, Vermont. Conflict Transformation Accross Culture (CONTACT) is run and managed by SIT Graduate Institute. There were 55 participants from around the globe. It was a good learninig.

Nepali Politics took a new turn – U turn!!! Confrontation between President and Prime Minister landed peacefully with the resignation of PM from his post. Still sky of Nepali politics seems not clear – partly cloudly. No such strong signal has seen the government will be formed by tomorrow. The ration of intra-party and inter parties meeting has been triggered.

Finally the Maoist led government took decision dismiss Chief of Army Rukmangad Katuwal and Kul Bdr Khadka became acting CoA. The decision government took this morning will have lasting effect in entire peace-process. It is not only the issue who will lead new government or who may capture the power but it is also serious problem in the sense it may cause further delay in new constitution drafting process and thousand of Nepalese hope will be killed. The decision made me worried thinking it may cause multiple consequences in Nepali politics.
There is rumor in the street that curfew will be imposed in kathmandu valley. Other rumor is that most of leaders except Maoist may get shelter in Sitalniwas and if so happens then they will encourage president to take action. It situation goes in this way that would be the worst situation. The government may form in the name of president but backed by Army or other political parties particularly Nepali Congress will take a lead in form the government and which might also be backed by Army. On the other-hand, though CPN UML in the stage to lead the government Nepali congress reserves the right to have critical role in decision making.
What Maoist may act? Are they planning to capture the government? Do they mobilize their cadres or PLA to fight against army? How they go? How international community react on this issue? How would the India role be in this regards? & what about US? We have no answer what happen in tonight?

Dear Fedaralism,

This picture has been taken outside of my office Equal Access stationed at Jhamsikhel, Lalitpur. I am here for more than one year. But I have noticed only two times people are passing this road chanting slogans. First was during FSU election and second is today. As you know about that one mandate of the people uprising in April 2008 was to covert Nepal political system into more participatory ensuring each and every people has equal right to the decision making level. So that CA formally endorsed Nepal as federal republic country and you were formally welcomed to our land. But now we are in such a crucial stage, numbe of things happening around. Among these the campaign agaist federalism is hitting the street which is led by Janamorcha. People are accepting things in a way they are, however hope is declining.
I will keep you updated.

Time constraint and loadshedding are both factors affect my routine so that I could not take time for the update.

खुला आकाश। जाडो छैन, गर्मि पनि हैन। जाडो सकिएर गर्मि शुरु हुने बेलाको अरु दिनजस्तै थियो त्यो दिन पनि। न चिसो न तातो नै। अघिल्लो रात वुटवलको बास, रातभरी राम्ररी निद्रा लागेन। त्यसैले त्यो दिन अर्थात फागुन १५ गते पौने आठ बज्दासम्म पनि ओछ्यान छोड्न मन लागेन। साल २०६५। ओछ्यानबाटै फोन गरे काठमाण्डौमा रहेका श्रीमती र छोरालाई। छोरो सुतिरहेको थियो, श्रीमतिसँग गफ भयो, नजिकिदैं थियो विवाहको सातौं बर्षगाँठ। अरु एकदुई जना साथीभाईलाई पनि फोन गरे। काठमाण्डौ हुँदा व्यस्तताले होला नभ्याइने त्यसैले त्यो दिन संझेरै फोन गरे। सुतेका थियौं तौलिहवाको पाम होटलमा। बिहान पौने ८ बजे मेरोमा चिया खाएर आठ बजे सिकोटवा पुग्नुपर्छ, अघिल्लो दिन सेतो गुराँसकी अनिता शर्मासँग यस्तै प्रतिबद्धता जनाएर छुटेका थियौ सहकर्मी मुकुन्द र म। अरु बेला टाइमको एकदम ख्याल राख्ने त्यो दिन पौने आठबजेसम्म उठ्न मन लागेन। हतार हतारमा स्नान गरिवरी चिया खान बोलाएको घर पुग्दा सेगुकै अनुपमाले पर्खिरहेकी थिइन्। सवा आठ हुनै लागेको थियो त्यसैले अलिकति लज्जाबोध थियो समयको ख्याल नगरेकोमा। अनिताजीले चिया तयार पार्नुभयो। पाल्पाली मुकुन्दले त्यहाँ पाल्पा माइती भएकी एक चेलीसँग संवाद गर्न पनि भ्याइसकेको थियो।
चिया खाएर निर्धारित ठाउँमा पुग्दा हामीले आशा गरेजती मानिस भेला भैसकेका थिए। खुरुखुरु काम सक्दा साढे १० भइसकेछ। अनिताजीको नगरपालीकामा बैठक थियो त्यसैले हामी हतारमा फर्क्यौ। बजार आइपुग्दा गाइँगुइँ हल्ला सुनियो भोलि त बन्द छ रे। हामीले भोलिपल्ट फिर्नु थियो काठमाण्डौ। तराई बन्द थियो तमलोपाले आयोजना गरेको। एउटा छलफल गर्न बाँकी नै थियो। नयाँ ठाउँ, नयाँ परिवेश, के कता छलफल गर्ने भन्ने टुंगै थिएन। तैपनि सेतो गुराँसका स्थानीय साथीहरु र सिकोटवाका वाजिद अलिको सहयोगमा छलफलको निर्धारित स्थान र समय पत्ता लगायौं। त्यसपछि, वाजिद अलीजी बैंकमा पैसा जम्मा गर्नुछ भन्दै बैंकतिर लागे। हामी पनि जिल्ला शिक्षा कार्यालयतिर लाग्यौं। त्यहाँ एकैछिन इसीडीका फोकल पर्सन सुरेन्द्र पराजुलीसँग कुरा गरीकन रिक्सा चढेर सेगुको कार्यालयतिर फर्कियौं। एकैछिन वाजिद अलिको प्रतिक्षा भयो। त्यहाँको एउटा माविका शिक्षक तथा अभिभावकसँग छलफलको चाँजोपाजो मिलाउने थिए वाजिद अलि। सिकोटवाका उनी कुन कामले सेतो गुराँस पुगेका थिए मैले फसाईहाले सहयोगको याचना सहित। आफुलाई समाजसेवी भन्न पाउदा गर्व गर्ने उनले नै ल्याए हामीलाई गोवरीसम्म। स्थानीय शिक्षक, वालविकासका सहयोगी कार्यकर्ता र बिद्यालय व्यवस्थापन समितीका अध्यक्ष र केही अभिभावकहरुसँगको विविध विषयमा छलफल गरियो। झन्डै २ घण्टा बिताएपछि हामी फुर्सदिला भयौ र अबको मिसन थियो बास बस्न वुटवल पुग्ने। एकछिन कुरेपछि एउटा बस आयो। भित्र पाइला राख्ने ठाउँ थिएन। छतमा अरु पनि भएकोले हामी पनि चढ्यौ छतमै। स्थानीय शिक्षक तथा हाम्रा सहयोगी वाजिद अलिजीलाई हात हल्लाईदै बिदा भएपछि लाग्यौ धुले सडक हुदै पुर्व पश्चिम राजमार्गको ४ नंम्बर भन्ने ठाउँमा पुगिने आशाले। मलाई अहिले संझना भैरहेको छ, त्यो दिन विहान सिकोटवाबाट फर्किदा बिरालोले बाटो काटेको थियो। त्यसपछि यात्रामा भोग्नु परेका बिभिन्न आरोह अवरोह, दुःखद कुराहरु संझिदा बिरालोले बाटो काट्नु राम्रो हुदैन भन्न बुढापाकाहरुको भनाईमा बिश्वास लाग्न थालेकोछ।
बसको छतमा बसेका हामीलाई अलिकति अगाडि जाने बित्तिकै थाहा भयो बसको अवस्था ठिक छैन, किनभने रोकेपछि फेरी स्टार्ट गर्नलाई ठेल्नु पर्ने रहेछ। अगाडि बढ्ने बित्तिकै पुलिसले हप्काउदै छतबाट ओराल्दा बोल्न मन लागेको थियो। तर चुपचाप सहनुको बिकल्प देखिन। लाग्यो प्रहरीले अहिले पनि आफ्नो छवी सुधार्न नसक्नुमा तीनै जवान वा अधिकृत हुन प्रयासरत हवल्दारहरु नै दोषी छन् जसले सम्मानजनक व्यवहार गर्न जानेका छैनन्। भित्र त छिरीयो तर खुट्टा टेक्न मुस्किल। गर्मि शुरु हुन लागेको तराई, मान्छेको गन्ध। अत्यासलाग्दै थियो अवस्था। मुकुन्द त ढोकामा झुन्डिएकै अवस्थामा थियो। हात छुट्यो भने? आँग सिरींग भयो। चुपचाप अगाडि बसेका मानिसहरुको गतिबिधि हेदै र पछाडि बसेका यात्रुको गफ सुन्दै यात्रा गर्दा बिचमा धेरै पटक गाडि रोकीयो। झर्ने र चढ्ने क्रम निरन्तर चलिरह्यो। अचानक बस रोकीयो कोही झरेन। के भयो होला त? सबैले यही नै सोध्न खोजेका थिए, एकजनाले भन्यो गाडिमा तेल सकियो। यसो भन्ने भलाद्मी ड्राइभरसापको नजिक बसेर गफ छाँटिरहने र बेलाबेला पछाडि फर्केर सबैलाई नजर लाउने तीनै थिए मानौ उनी ड्राइभरका वरिष्ठ संवाददाता हुन् जो यात्रुका गतिविधी गुरुजीसम्म पुर्‍याउँछन्। वरीपरी पेट्रोल पम्प छैन। सबैले गाली गर्न थाले ड्राइभर साप र खलासीलाई जसको गल्तिले अहिले यात्रुहरुले पछुताउनु परेको थियो। उपाय एकमात्र थियो डिजेल खोज्ने ल्याउने र गाडि चलाउने। अरुले त के गर्थे ज्यान जोगाउनकै लागि पनि ड्राइभर र खलासीले नै यो काम गर्नु पर्ने थियो। लागे उनीहरु बाल्टीन बोकेर डिजेल खोज्न। त्यो बिचमा धेरै गफ भयो बसभित्र। कपिलबस्तु बाहिरका भएकोले हामीले उनीहरुको कुराकानीमा चासो त दियौ तर बुझ्न सक्ने कुराकानी थिएन। केही चाँही महत्वपुर्ण नै थिए, हाँसो ठट्टा मिश्रीत गफमा व्यंग पनि प्रसस्त थियो। जिल्लाका हेर्दा शिक्षकजस्ता देखिन भद्र महानुभावहरु जिल्ला र त्यो गाडिको तुलना गरिरहेका थिए, त्यो बस गान्धीजीका पालाको रहेछ। एउटा यसो भन्दा बसभरीका सबै यात्रु हाँस्थ,े हामी पनि साथ दिन्थ्यौ। हामी कपिलबस्तुका नागरिक पनि यही बसजस्ता थोत्रा छौ। यो जिल्ला अरु जिल्लाका तुलनामा पछि परेको छ। पहिले पहिले काठमाण्डौका मान्छे यहाँ आउँथे सरकारी जागिर खानुपर्दा अन्तर्वार्ता दिन, हाम्रो महत्व थियो। तर अहिले उल्टो। हामी अन्यत्र जानुपर्छ। प्रमाणपत्र हेर्छन् कपिलबस्तु देख्नै बित्तिकै कुनामा थन्क्याउछन्। मानौ हामी द्वापर युगका मानिस हौ। त्यसो हैन हामी रामपिथेकस हौ। एक अर्काले यसो भनिरहँदा बस हाँसोले गुन्जिन्थ्यो। हामीलाई मज्जाले टाइम पास भैरहेको थियो। यो आधी घण्टामा बसको अगाडि र पछाडि बसेर इशारामा वा हाँसेर संवाद गर्नेहरु पनि एक आपसमा भेटेर हेल्लो हाई साटासाट गर्दै थिए। उ तेल ल्यायो ल्यायो। एकजनाले यस्तै भनेर चिच्याएँ। ड्ाइभर र खलासी बाल्टीनमा तेल लिएर आँउदै गरेको मैले बसेर नै देखे। नयाँ आशा पलायो। एकैछिनमा तेल गाडिको ट्यांकीमा पस्यो। खलासी माथि उक्ले। ड्राइभरको छेेउमा उठेको गाडिको ठुलो भाग खोलियो। त्यो हेर्दा लाग्यो गाडिको आन्द्राभुँडी त्यही हो। खलासीले हात छिराएर कुन आन्द्रो चलाउथे ड्राइभरले स्टार्ट गर्थे। आजसम्म नदेखेको कुरा देखियो, यो त यस्तो पो हुने रहेछ। त्यो दृष्य हेरिहेकाहरु यसरी पनि संवाद गरिरहेका थिए।
जे होस गाडि स्टार्ट भयो। अब चिन्ता वुटवलको। बजार बन्द थियो बिहानदेखि। मैले तिनाउ एफएमका सहकर्मी रमेश पाण्डेलाइ मोवाइल सन्देश पठाए। उनले फोन नै गरे। बन्द फिर्ता भएछ। फेरी नयाँ उमंग। वुटवल जानेहरु आउनोस् गाडि लागि रहेको छ। यस्तो आवाज सुन्दा साँझको ६ बजिसकेको थियो। हामी थियौ पुर्व पश्चिम राजमार्गको चार नँबर भन्ने ठाउँमा। बुटवलबाट झण्डै पैतीस किलोमिटर पश्चिम, जहाँबाट तौलिहवा जाने बाटो पुप राजमार्गबाट छुट्टिन्थ्यो। हामी चढ्यौ जिपमा। चारजनाको सिटमा दुइजना अपरिचीत। मोटो र पातलोको नामबाट संवाद शुरु भयो। यो जीपले तपाईहरुलाई वुटवल पुर्‍याँउछ। तर त्यो बिचमा हामी १० किलोमिटर जति दक्षिण जानुपर्छ। एकजना यात्रु अलपत्र पर्नु भएकोले हामीले वहाँको उद्धार गर्नुपर्‍यो त्यसैले। कसैले यसो भनेपछि चारजनामध्ये एकजना झरिहाले। हामी दोधारमा। छेउमा बसेकी महिला मित्रले पनि आनाकानी गरिन्। वुटवल पुगिन्छ भन्ने निश्चितता भएपछि हामी जीपबाट झरेनौ। ती महिला मित्र पनि सँगै थिइन्। जानुपर्ने रहेछ पिप्राबाट वढरवा भन्ने ठाउँसम्म। १० किलोमिटर हैन १६ किलोमिटर नै रहेछ। जाँदा आउँदा ३२ किलोमिटर दुवैतिर ढोका नभएको जमाना रसियावाट आयात गरिएका जीप हुन क्यारे ती। बाहिरबाट चिसो हावा छिर्छ। कपाल ठाडोठाडो। सिनेमामा देखाउने भुतको जस्तो। अनुहारभरी धुलै धुलो थकित अनुहार। चिन्ता थियो वुटवलमा वास नपाइने हो की यो रुपमा भन्ने। फर्केर राजमार्ग आउँदा साँझको साढे ७ बजेको थियो। कतिबजे वुटवल पुगिएला? हाम्रो प्रश्नकाृ जवाफमा खलासी बोल्यो आठबजे। निश्चित हो नी? हो। तेल त छ? चिन्ता नगर्नुस्। हेडलाइटहरु ठिक छ? त्यो पनि सोध्ने कुरा हो र? तपाईहरुलाई हामी वुटवल पुर्‍याउँछौ। यस्तो सवाल जवाफसँगसँगै हामी पुग्यौ आठबजे वुटवल। हामीसँग यात्रा गर्ने महिला त्यो बेलासम्म हाम्रो घनिष्ट मित्र जस्ती भइन्। नाम रहेछ गंगासागर। वाह क्या पवित्र नाम। भर्खर स्नातक सकेर डिग्री पढुँ की नपढुँ भनेर दोधारमा परेकी। डिग्री सकेका मानिस घमण्डी हुन्छन् भन्ने उनको ठम्याइ। एजुकेसनमा नेपाली लिएर पढेपनि शिक्षणमा नलाग्ने विचार। हर्बो भन्ने नेटवर्क विजिनेसमा काम गर्दिरहेछन्, भन्थिन् मेरो जीन्दगी नै हर्बो हो, म यसबाहेक अरु केही गर्ने सोंच्न पनि सक्दिन। उनको दायाँपट्टि बसेको मुकुन्द गुन्गुनाउन थाल्यो उसको मन पर्दो गीत तिमीविनाको जीवन, सोंच्न सम्म नि म सक्दिन। कुरा गर्दै जाँदा म पनि बोलिहाले हामी पनि नेटवर्क गर्छौ। कस्तो नेटवर्क उनको ठाडो प्रश्न आयो। मैले मुकुन्दलाई नै हाम्रो नेटवर्कलाई अर्थ्याउन लगाए। उसले अर्थ्याउन थाल्यो, मैले पनि बीच बीचमा केही कुरा थप्थे। पाँच बर्ष अगाडि उनले निकै सुन्दिरहेछन् रेडियो। अचेल त रेडियो सुन्न पनि फुर्सद छैन, बडो बाध्यता दर्शाइन् उनले। साथीसँग मनका कुरा कार्यक्रम उनले सुनेकी रहिछन्। परिचयमा यसले झनै निकटता जोड्यो। कुराकानी गर्दागर्दै बुटवल पनि आइयो। नाम र फोन नम्बर साटासाट गरेर हामी छुट्यौ बुटवल बजारमा। चाहिएको थियो आरामदायी होटल। सस्तो पनि। फेला पर्यो राजदुत होटल। लुम्बिनी अंचल अस्पतालसँगै पुर्व पश्चिम राजमार्गको किनारमा रहेछ। भित्र छिर्‍यौ काने खाने चर्को आवाज। रहेछ जेनेरेटर। कान थुनेरै कुरागर्दा थाहा भयो कोठा रहेछ। तर जेनेरेटरको आवाजले बसिसक्नु नभएपछि खानाको खोजीमा लाग्यो होटल प्रदीपतीर, जुन वुटवलको नाम चलेको खाना तथा खाजा खाने ठाउँ हो। राजदुत होटलमा १२ बजेसम्म जेनेरेटरको आवाज। त्यसपछि शुरु भयो पुर्व पश्चिम चल्ने गाडिहरुको आवाज। झन्डै बिहान ३ बजेसम्म। ४ बजे फेरी खुल्यो जेनेरेटर। सुत्नका लागि यत्रो सास्ती जीवनमा पहिलोपटक भोगेको। के त्यो दिन बिरालोले बाटो नकाटेको भए यो सबै हुन्थ्यो होला? वा यो एउटा संयोग मात्र हो?

Nepal is in the threshold of historic change. New constitution drafting process has been begun. There were 14 committees formed under the CA in order to supply thoughts on respective thematic issues to be incorporated in new constitution which is expected to be endorsed by CA by mid of May 2010. It is indeed a good news that people of Nepal are getting opportunity to contribute in the historic constitution developing process ever and it is expected that the new constitution will reflect each rights and duties with equal manner so that nobody has to feel discriminated by the opportunities provided by the state. Despite being uncertainty over numerous issues within CA has finally endorsed 14 committees those will take a lead in drafting the constitution with established mandate of the people revolution in April 2006.
But on the other hand people of Nepal has been facing load shedding lasting 16 hours a day which has been in existence for the first time in Nepal.