bg.bg

कैयौ दिनदेखि म उकुसमुकुस भएको महशुस गरिरहेको छु । मनमा नानाथरी बिचारहरु बर्षाको भेलसरी मडारिदै आउँछन्, मलाई बिचलित बनाउँछन् । मलाई यस्तो लाग्छ, म यो समाजसँग, यहाँका पात्रसँगै, परिवेशले सिर्जना गरेका बिसंगतीहरुलाई देखेर बिचलित भएकोछु, बिचलित अबस्थामा मनमा निस्कीएका ज्वारभाटारुपी बिचारहरुलाई थन्क्याउन नपाएकोमा झोक चलेपछि म झनै आन्दोलित हुन्छु । बिचलनको परकाष्टा सायद यसैलाई भन्छ होला । हावा पुर्वबाट पश्चिम बहेकोबेला मलाई हावालाई पश्चिमबाट पुर्वतीर बहाउन मन लाग्छ । म पहिलेपनि सजिलो मान्छे थिइन । सजिलो यस अर्थमा की मलाई मैले भनेको मात्र सही लाग्थ्यो, मेरो त्यो बानी अहिले झनै बलियो भएको छ । ममात्रै सही भन्ने अहमताले नै होला मेरा पाइलापाइलामा ठेसीएका बिसंगतीको डङगुर पहाडलाई बिथोल्न सक्ने, तीनीहरुलाई संगठित हुन नदिएर छरपष्ट पार्नसक्ने एउटै माध्यम भनेको तीनिहरुको बिर्सजनहो, त्यस्ता अहमतारुपी सवाल र कुबीचारहको बिर्सजन हो, त्यो त्यतिबेलामात्र सम्भव हुन्छ जतिबेला म तीनीहरुलाई स्वच्छन्द रुपमा पोख्न सक्छु । मलाई मेरा भावनाहरु पोख्नका लागि स्थानको अभाव छैन । र पनि म किन सकिरहेको छैन? किन रुमल्लिइरहेको छु? किन कुष्ठित भइरहेकोछु । सायद समय व्यवस्थापनको ज्ञानको कमीले गर्दा होला म महिनौदेखि प्रयास गर्दा पनि लेख्न सकिरहेको छैन । आफुलाई व्यक्ताउन सकिरहेको छैन । सायद यो मेरो कमजोरी हो । यसलाई लुकाएर म झनै कुष्ठित हुनेछैन । मैले निर्णय गरे म फेरी दैनिकी वा साप्ताहिकीको रुपमा आफ्नो मनलाई सबैलाई छताछुल्ल पार्न लेख्न थाल्नेछु । जसको श्रीगणेश हो मेरो आजको यो लेख ।