bg.bg

म विनय गुरागाईबाट किन विनय शेखरलेख्न थाले? सजिलो उत्तर छ मेरो, शेखर मेरो स्कुलको नाम हो, मलाई अहिले पनि मनपर्छ, स्कुलका दिनको अन्त्यतिर बिद्यालयमा भएको एउटा अप्रीय घटनामा मैले मेरो प्यारो नाम शेखरलाई सदाका लागि गुमाउनु पर्यो । मैले यही नाममा जिल्ला प्रशासन कार्यालय भोजपुरमा एकबर्ष मुद्दा झेलेको छु । पछि नौ कक्षामा पढ्दा रजिष्ट्रेशन फारम भर्दा साथीहरुको सल्लाहले ख्यालख्यालमा राखिएको नाम हो विनय । अहिले पनि मलाई परिवार तथा मेरा स्कुलका साथीहरुले बोलाउने नाम हो शेखर । त्यसैले यो प्रीय छ, मैले दुवैलाई साथै बनाएको हो ।
अनि केही मित्र तथा शुभचिन्तकहरुबाट बारम्बार सोधनी हुन्छ किन शेखर भनेको? गुरागाई खोई त? के यो तपाईको कतै सांकेतिक बिरोध त हैन अहिले अस्थिर र जातीयताको आधारमा बाक्लिएको राजनीतिक वातावरणको ? केही हदसम्म यो कुराले पनि मलाई प्रभाव पारेको छ । जसले जे भने पनि जस्तो सोचे पनि, आफुलाई जसरी चिनाए पनि म अरुको भावना, बिचार तथा राजनीतिक लाइनको सम्मान गर्छु । शान्ति प्रकृयामा योगदान गरिरहेको एउटा जिम्मेवार नागरिकको नाताले मलाई अहिले उठेका तमाम सवालहरु सही हुन् भन्ने लाग्छ । तर यसरी उठेका सवालहरुलाई सही रुपमा टुंगोमा पुर्याउने दुरदर्शि र सर्वमान्य नेताको अभावमा आज हामी बिभाजित जस्तो अवस्थामा पुगेका छौ । मानवीय भाइचारालाई हामी बिस्तारै दुस्मनीमा रुपान्तरण गर्दैछौ कि जस्तो आभास भैरहेको छ मलाई । लोकतन्त्रमा सबैलाई बोल्ने हक हुन्छ, आफ्ना कुरा अरुलाई भन्ने, मनाउने अधिकार हुन्छ, अरुको कुरा सुन्ने र सम्मान गर्ने कर्तव्य पनि लोकतन्त्रले नै सिकाउँछ भन्ने कुरामा म सदैव बिश्वास गर्छु । तर मलाई यो जातका आधारमा अन्य बिचारमाथिको हालिमुहाली चित्त बुझेन । म राई गाँउको बिचमा जन्मिए, त्यही हुर्किएँ, बाहुनको छोरो भएपनि बाहुन भएरै कहिल्यै अरुलाई थिचोमिचो गरिन, मलाई मेरा अग्रजहरुले पनि यस्तो कुरा सिकाएनन् न त बुबा आमाले नै । मैले बाहुन भएकैमा कहिले गर्व गरिन, न त अहिले गर्छु, न त हिनताबोध नै । कहिल्यै पनि गर्नेछैन । तर अहिलेको वर्तमान परिस्थतीसँग बिरक्तिएर पनि मलाई विनग गुरागाईबाट विनय शेखर हुन सजिलो लाग्यो, त्यसैले मैले नामको फुर्को परिवर्तन गरे ।